jest rzeczą ciekawą, że dern jako jedyny załogant na tej łajbie nie miał do czynienia z owym sakramentem - tak przynajmniej wynika z audio komentarza reżysera - i to jemu właśnie, o ironio, przypadła rola przewodnika.. opis z kolei informuje, że film nie był wyświetlany, ale jednak docierał poprzez inne produkcję, trochę jak ta legendą owiana a nigdy nie zrealizowana Diuna jodo, najbardziej chyba to widać w głośnym Easy Riderze, tzn tę migawkowość (reminiscencje, sceny cmentarne). z tym miganiem po latach to jest z kolei największy problem w ogóle, żeby to zaakceptować, to tak po prostu nie wygląda, ale rozumiem, że w obliczu poziomu zaawansowania technicznego na niewiele więcej można było sobie pozwolić, a jakośtam trzeba było to oddać. na prawdziwy, w sensie najbardziej chyba myślę zbliżony do rzeczywistego doświadczenia halucynacyjnego ekwiwalent obrazkowy w filmie fabularnym przyjdzie nam poczekać jeszcze długo, długo, według moich obliczeń około 25 lat, do momentu, w którym niejaki raul duke w osobie niejakiego deppa podejmie heroiczną próbę zameldowania się w pewnym pokoju hotelowym u niejakiego gilliama.. który to gilliam - po raz wtóry, o ironio! - również nigdy nie miał do czynienia z tą substancją (tak przynajmniej wynika z audio komentarza reżysera)

cóż znaczy owa mantra fondy, który wciąż powtarza "nie wiem, nie wiem" - piękna, przepiękna - to nie wiem, nie wiem sam.. to może nie być żadną reakcją na zadawane sobie pytanie, koleś tonie w ekstazie, nie ogarnia, płonie, no to co innego można powiedzieć? reszta jest milczeniem albo owym nie wiem, nie wiem.. z drugiej strony kiedy wszystkie twoje systemy obronne puszczają, kiedy nagle wystawiasz się na wielką falę ryczącego tao, kiedy granice się zacierają, kiedy otwierają się bramy do nieświadomego, tłumionego, latami w podświadomość całego tego spychanego, cóż innego można powiedzieć, innego niż nie wiem, nie wiem.. albo kiedy jest ten przeskok, z jednowymiarowego, zgoła dyskursywnego świata myśli do krainy wspaniałości i cudownego w 9D na które się wystawiasz, o czym nie można nic powiedzieć, o tym należy milczeć, albo powiedzieć nie wiem, nie wiem.. choć może też być i tak, że to nie wiem to są takie drzwi, przez które z jednej strony się wychodzi, z drugiej zaś się wchodzi, w ów czas to samo nie wiem, które coś kończy, stanie się początkiem patrząc z innej strony, no nie wiem, nie wiem.. bo możliwe też, że prawdziwe znaczenie owego nie wiem zabrali ze sobą ci, o których niejaki bill hicks powiadał gdzieś na początku lat 90-tych, że inteligentniej by zrobili, gdyby wystartowali z ziemi, ci jednakże zamilkli i niewiele nam już powiedzą..